رفتن به جایی که جریان اصلی رسانه از حرکت هراس دارد اثر لوران گویر (لوموند دیپلماتیک

آ نسل جدیدی از روزنامه‌نگاران معروف به شهروند روزنامه‌نگار (به فرانسوی «خبرنگاران خیابانی») جنبش‌های اجتماعی و زیست‌محیطی – و سرکوب آن‌ها – را از خط مقدم ثبت می‌کنند، از گوشی‌های هوشمند و دوربین‌های اکشن برای ضبط تظاهرات، اشغال‌ها و اعتراضات اقدام مستقیم استفاده می‌کنند. ارسال گزارش ها و فیلم های زنده در شبکه های اجتماعی. در چند سال گذشته، آنها سطح خشونت پلیس را در فرانسه فاش کرده اند و در پیگردهای کیفری مورد استفاده قرار گرفته اند.

شهروندخبرنگاران اولین بار در جریان جنبش سبز در ایران در سال 2009 و بهار عربی در سال 2011 ظاهر شدند. جنبش Nuit Debout (Up All Night) و سایر اعتراضات علیه قانون 2016 الخمری در مورد شرایط کار در فرانسه شروع یک صحنه رسانه مستقل جدید بود. آنها توسط اتحادیه‌ها که کنترل تظاهرات را از دست دادند، با گروه‌هایی از معترضان غیراتحادیه‌ای که راهپیمایی‌ها را رهبری می‌کردند و خشونت را افزایش می‌دادند مشخص شدند.

پوشش رسانه ای بی سابقه بود. روزنامه‌نگاران شهروند تنها مانند Rémy Buisine، که تجمعات Nuit Debout را به صورت زنده پخش می‌کردند، به زودی توسط آژانس‌های مستقل متخصص در گزارش‌های تظاهرات، مانند Line Press، که توسط Laurent Bortolussi تأسیس شد، و Taranis News گاسپارد گلانز، به آنها پیوستند.

رسانه ها اعم از چپ و راست، این آژانس ها را متهم کردند که با اغتشاشات به عنوان سرگرمی برخورد می کنند و آنها را از متن خارج می کنند و به جای مطالبات معترضان، بر خشونت تمرکز می کنند. متیو. او که از سال 2019 از تظاهرات عکس می‌گیرد، می‌گوید به خاطر الگوریتم‌های فیس‌بوک و یوتیوب وارد سیاست شده است: «وقتی قانون الخمری تصویب شد، 18 ساله بودم و در آن سن مردم به سیاست اهمیت نمی‌دهند. من شروع به دنبال کردن چند فعال کردم، سپس الگوریتم ها سایت هایی مانند Taranis News را توصیه کردند. بنابراین قبل از رفتن به تظاهرات شروع به اعتراض کردم.

آژانس های مستقل همچنین فضایی را برای خبرنگاران جوانی که خودآموخته هستند یا آموزش دیده اند (…) فراهم کرده اند.

مقاله کامل: 1 574 کلمات