راننده تاکسی ام گفت: «همه رفتن. اگر به همین منوال ادامه پیدا کند، به زودی هیچ کس در پامیر باقی نخواهد ماند.» همانطور که پنج، رودخانه ای که بین تاجیکستان و افغانستان جریان دارد، در جنوب خاروق، مرکز منطقه خودمختار بدخشان علیا، دنبال می کنیم. او با اشاره به چند چوپان آن طرف رودخانه به من گفت که زندگی در این طرف رودخانه بهتر است. با این حال، او چندان مطمئن به نظر نمی رسید.
مردم مدتهاست که این منطقه فقیر و دورافتاده تاجیکستان را در جستجوی کار ترک کردهاند، اما در دو سال گذشته این مهاجرت به ابعاد گستردهای رسیده است. بر اساس داده های جمع آوری شده توسط نمایندگان دیاسپورا، تا نوامبر 2023 حدود 50000 نفر، حدود 20 تا 25 درصد از جمعیت را ترک کرده اند.
این بحران در اواخر نوامبر 2021 با درخواست برای تحقیق در مورد مرگ مرد جوانی که دستگیر شده بود آغاز شد. اعتراضات به طرز وحشیانه ای سرکوب شد و اینترنت برای چندین ماه قطع شد. ارتش برای سرکوب اعتراضات مجدد در ماه مه 2022 اعزام شد. سرکوب به ویژه در این منطقه مرگبار بوده است که مرتباً توسط اعتراضات به لرزه در می آید.
جمعیت پامیر متعلق به یک گروه قومی نزدیک به اکثریت تاجیک است، اما با مذهب خاص خود (شیعه اسماعیلی)، زبان ها و (…)
مقاله کامل: 552 کلمات
این مقاله برای مشترکین قابل خواندن است